de krachten van team 4 Cuba Libre

Lieve Lisa,

Op weg naar Andorra moet ik opeens aan je denken. Je schiet in mijn gedachte. Het is al een jaar geleden dat je iets van mij gehoord hebt. De tijd is voorbij gevlogen. Er is ontzettend veel gebeurd. Helaas niks tussen ons, na mijn laatste brief heb ik niets meer van je vernomen. Nu ikdit schrijf baal ik daar enorm van. Misschien dat we binnenkort eens kunnen afspreken?

Terug naar de dag van gister, de camper was door ons aan de kant gezet. We vervolgde onze weg maar de camping. Daar verliep niet alles vlekkeloos. Op de Franse camping stikte het van de muggen, zelfs wij konden daar niets meer aan doen. Dit met alle gevolgen van dien, al twee dagen overheerst een verstikkende jeuk. We doen ons best en slaan ons hierdoor heen.

We stonden nog geen vijf minuten op de camping of de organistatie kwamoe, al weer naar ons toe, problemen. Kunnen we ook een avond rust krijgen klonk het nog vanuit de controlroom. Nee dit keer konden ze echt niet zonder ons. Het probleem: een boieng 747 stond achter op het terrein in de weg. Gelukkig hebben we baas Aad bij ons. Als Aad dat nu even regeld, dan kunnen wij een aantal andere zaken opzetten. Instructie van het keukenpersoneel en barpersoneel, technische controle van een aantal auto's en een aantal aankopen/overnames afronden. Na 30 min kwam Aad terug, de kist wou niet de lucht. Aad had al een aantal modificaties gedaan o.a. Het vervangen van de brandstof pomp, echter zonder effect. Wat nu? De organisatie zat er mee in de maag. Peter die net zijn telefoon had opgelegd zou wel even kijken. Aad staat die uit de versnelling en van de handrem? Hij zou toch niet... Hij zou toch niet echt, ja hoor, het gebeurde vlak voor ons neus. Peter zetten zich achter het vliegtuig en drukte het naar de juiste bestemming. Onderweg nog een tent opzettend.

De dag liep op zijn einde, we waren gesloopt. De Pussy Mobilewas er niet, dus voor bleef de dansvloer gesloten. Protest woede, zonder Pussy Mobile geen feest. Er kwam toch een alternatief. De Straatpiraat 96.5 fm. Mannen gemaakt uit een soort van staal, alles ontziend en voor niemand bang. Natuurlijk een kleine angst voor team quatro cuba libre, maar dat heeft iedereen. Op het moment dat wij aankwamen lopen zakte het gemiddelde alcholpercentage. Geen enkel probleem voor deze mannen. Voor ons werd gezorgd, zelf zouden ze het probleem oplossen. Ze moesten zelf meer drinken. Rien Hop zou even de voorraadkast induiken om e.e.a. Op te halen. Wat volgde was een rondleiding door het slaap verblijf en een bijna lege voorraadkast. We duizelde op onze voeten toen we hoorden wat erin het beginvan de week in had gezetten. Terug naar 96.5 fm, kan het Dedemsvaria lied nog een keer gedraaid worden? Klonk er uit een Amsterdamse keel? Was dit echt? Ja dat was echt, Varia varia varia klonk het al gauw over het camping terrein. Helaas wekte dit ook de argwaan van de bewaking. Vanaf grote afstand maande deze mannen de Straatpiraat te stoppen. Zonder succes er waren problemen met de stroomvoorziening, volgend Nick kon deze niet meer uit. Nummers werden genoteerd, wij vreesden het ergste.

Gister bleek onze vrees terecht, de Straatpiraat is uit de race gezet, helaas. De man die van afstand riep dat de muziek uit moest verrtelde ons in volledig vertrouwen dat hij best een beetje bang was. Maar wat wil je met twee van deze teams?

Andorra wij zijn er bijna zorg dat je er klaar voor bent wij zijn het al wel.