Ontmoeting met een dierbare vriend

Afgelopen vrijdag was het dan zover. Onze dierbare vriend kwam terug van zijn reis. Te denken valt aan een oorlogsveteraan die uit bezet gebied terug kwam of klaar was met zijn vredesmissie. Dat laatste klopt deels. Onze trouwe vriend die het 400 km voor de Nederlandse grens het begaf is vrijdag weer met ons verenigd. Terug van de vredesmissie die CarbageRun 2010 heette. Alles fans was beloofd om nog één maal te vertellen hoe leuk we het wel niet gehad hebben. Om te beginnen wij zijn dus veilig aangekomen, de hond helaas niet.



Iedereen verheugde zich op tochtjes met de hond over dijken in Nijeveen, op zondagmorgen de hond uitlaten op uitgestorven weggetjes in Rouveen of paraderen op de Dedemsvaartste boulevard met op de achtergrond een mooie ondergaande zonsondergang. Er stond zelfs een heuse Europese zegetocht gepland met de auto. Echter kon dit allemaal niet doorgaan. Reden: Defecte motor. Althans als wij een iets verwarde ADAC monteur om 01.15 snachts mogen geloven. Volgens de ANWB zou de versnellingsbak het hebben begeven.



Wat rest zijn veel mooie herinneringen, foto’s, verhalen en een kapotte auto. Vrijdagavond werd ik door een fan van onze blog aangesproken dat hij had genoten. Fijn om te horen, daar doen wij het voor. Alles voor onze fans. Ook vanmorgen bij de Hema werd ik al aangesproken op onze race. Dit gebeurde een uur nadat ik een emotionele hereniging had met de hond. Ver weg van alle camera’s, radioverslaggevers en schrijvende pers werd ik herenigd met de hond die onze een week lang door Europa heeft gereden. Nog één keer zitten en sturen. Echt rijden zat er niet meer in……. Dacht u allemaal. Na kort telefonische overleg met Rolf werd besloten om nog eens proberen te starten. Net op het moment dat ik het had opgegeven startte de auto weer. Verbazing, blijdschap de hond leeft weer. Wat betekend dit. Oog in oog gestaan, in de hondenhemel, met Paulus, toen toch besloten dat het nog niet zijn tijd was? Oog is oog gestaan met een huilende Maria? Lourdes water in de radiotor? Door Allah gezegende motorolie? Wie het weet mag het zeggen. De motor liep nog niet als een zonnetje maar dat is ook niet vreemd naar twee weken voor dood in Duitsland te hebben gestaan. Nog teken van leven dus in de auto? Toch nog een rit door Europa? Of over de winkels boulevards van Nijeveen, Rouveen en Dedemsvaart? Avond je foto kijken vanuit de auto in Groningen? We moeten dus op zoek naar een automonteur die de een nieuwe diagnose kan stellen, seconde opion. Of toch een doodsverklaring en daarna op weg naar de (onvermijdelijke) sloop?